Afval

Het enige moment dat ik in Nederland aan afval denk is als ik de zak moet vervangen of als ik ‘s ochtends de deur uit stap, zie dat de buren het afval buiten hebben gezet en dat voorbeeld dan maar volg. De dag dat hier het afval wordt opgehaald hoef ik niet te onthouden, want die is er niet. Afval kun je hier altijd en overal kwijt. In het hele dorp liggen afvalhoopjes die af en toe in de fik gestoken worden en op de markt kun je je onder de plastic zakjes begraven. ‘Onze' familie heeft zelfs een prive-afvalberg in de tuin (verschil moet er wezen ten slotte). Die afvalberg is redelijk klein, iets wat ik eerst niet zo goed begreep, denkend aan de 1 a 2 vuilniszakken die we thuis per week produceerden. Hier is dat zonder al die 3 keer verpakte producten gereduceerd tot een plastic zakje van de markt per week. Mensen van hier hebben verbazingwekkend weinig afval. Ze eten van hun eigen land. De bonen en het gierst liggen op het dak van de keuken hut of in een grote zak opgeslagen. Producten die verpakt zijn gebruiken ze bijna niet, dat is nasara voedsel en maakt simpelweg geen deel uit van hun dieet. Denk aan flesjes cola of yoghurt, het karton van de Pringles, het boterkuipje, de anti-insectenspuitbus maar bv. ook groente-afval. Ze hebben hooguit afval van een zak pasta, een blikje tomatenpuree of het papiertje van de Maggieblokjes (wat ze hier overal doorgooien). Niet zoveel afval , dus een kleine afvalberg.

En wij mogen ook gebruik van maken van die afvalberg. Heel handig zo achter in de tuin. Toch ben ik er niet zo'n fan van, omdat ze hier in ons afval veel bruikbare dingen zien. Als ik een leeg flesje yoghurt weggooi zijn de buurmeisjes daar de volgende dag mee aan het spelen. Prima, maar toch voelt het een beetje vreemd als je buren je afval bekijken. Heb je hier geen gemeente die in je afval snuffelt op zoek naar een adres als je je zak op de verkeerde tijd buiten zet, maar buren die op zoek zijn naar bruikbare dingen. Van de buren krijg ik in ieder geval geen prent, maar toch.

Zonder me te hoeven schamen volgens de locale standaarden, kan ik zonder problem een spuitbus of verfafval aan de afvalberg toevoegen. Wat bij ons het weggooien van chemisch afval is, is hier het weggooien van eten. In een land waar niet iedereen genoeg te eten heeft kun je dat simpelweg niet maken. Maar aangezien voedselveiligheid hier nog niet echt hoog op de prioriteitenlijst staan hebben we wel eens een product wat niet goed blijkt te zijn, zitten er beestjes in het meel voor het brood of blijven de groente minder lang goed dan gehoopt. En dan hebben we een probleem. De buren zien al ons afval dus waar moeten we het dan kwijt? Van veel producten kan iedereen bedenken dat het van ons komt, als ze al niet zien dat we iets dumpen, aangezien iedereen hier altijd schijnt te weten wat we doen. Dus verwordt het afval tot een geheime missie. Het gaat mee in de tas, op de brommer en onderweg naar de stad wordt het op een stil plekje of in de stad, als niemand kijkt, gedumpt. En dan nog voelen we ons nog een beetje schuldig.