Het regent. En de computer doet het niet. Dat reduceert de mogelijke activiteiten van de dag behoorlijk. Geen computer is geen werk. Geen stukjes schrijven. Geen foto's selecteren voor de blog. Geen film kijken. Regen is geen afspraken buiten de deur. Ten eerste omdat ik zat ben van modderpoten, mijn schoenen nog onder de modder van gisteren zit omdat ik geen zin had om ze voor de derde keer op de zelfde dag te schrobben en omdat mensen toch niet komen opdagen. Een wandelingetje maken is met dit weer ook geen vrijwillige activiteit. Ook niet als het droog is. Door plassen stampen, door modder baggeren, een half uur erover doen om 300m verder te komen en je verbazen over de transformatie van het dorp; dat is na twee keer regen ook wel leuk geweest. Nu is het vooral heel onhandig. Maar goed, er zijn hier ergere problemen dan onhandig. De regen brengt in 3 maanden tijd al het water voor de rest van het jaar en is dus heel hard nodig. De mensen zijn er blij mee en nemen de blubber voor wat het is. Het wonder dat gierst heeft verzuipt niet in deze hoeveelheid regen en kan ook tegen het teveel aan hitte die volgt. Een wonderlijk gewas. Zonder gierst geen leven in de Sahel.

Om alle bovenstaande redenen hoeven we ook geen bezoek te verwachten. De tuin heeft weer eens een beurtje nodig. Met deze temperatuur en hoeveelheid hemelwater kun je alles zien groeien. Inclusief het onkruid uiteraard, dat hebben ze hier ook. Kijken hoe alles de buien van de afgelopen dagen heeft overleefd. Over geen planten zijn omgewaaid of verzopen. Ik wil nog wat zaaien en bloemen voor de deur zetten (als vervanging voor de bloemen die een overijverig buurjongetje eruit heeft getrokken). Maar daar heb ik geen zin in, in de blubber. Eindelijk een dagje geen werk. Eindelijk een dagje tijd voor niet-werk dingen. Maar dat kan niet met regen en zonder computer. Eigenlijk kunnen wel werk dingen ook niet met regen en zonder computer. Nee, dan maar het huis poetsen. Het eeuwige zand en blubber aan onze schoenen zorg gelukkig voor genoeg vertier om een hele ochtend mee te vullen. En ik kan vast 2000 kopieën van mijn onderzoeksverslagen sorteren (er lijkt in Maroua geen kopieerapparaat te bestaan dat kan sorteren of ik heb hem nog niet gevonden). Ja, in Dargala is altijd wat te doen.