De verhalen die we op de blog zetten zijn natuurlijk de verhalen waarvan we denken dat die interessant zijn voor jullie. De dingen die anders zijn, mooi, verbazingwekkend of soms bizar. Over de dingen die voor ons anders zijn, maar hier normaal.

Maar wat hebben jullie nu voor beeld gekregen? dacht ik laatst bij mezelf. Een regio met arme mensen, die wonen in hutjes en alleen maar gierst eten. Met mannen die de hele dag op straat hangen en niks doen. Met vrouwen die thuis moeten blijven terwijl hun mannen op straat poepen. Met kinderen die moeilijk kunnen leren als ze al naar school mogen en ouders die niet op hun kinderen letten. Met mensen die van hun buren jatten en geloven in sprookjes. Met scholen die overvol zitten en de wegen een groot gat lijken te zijn. Hmm, misschien niet al te positief. En dat terwijl ik in Nederland altijd zo mijn best deed om mijn leerlingen te laten zien dat Afrika niet alleen maar armoede, stupiditeit en hutjes is.

Misschien kennen jullie het boek: een goede man slaat soms zijn vrouw van Joris Luyendijk. Hierin verteld hij zijn ervaringen als correspondent in Sudan. Wat voor beeld moet je overbrengen aan de kijkers? Was de vraag die hij zichzelf stelde. Het beeld wat ze al hebben en dus ook verwachten en omdat zij dit verwachten ook keer op keer door journalisten voorgeschoteld krijgen? Of een iets genuanceerder plaatje?

Poeh, lastig gebeuren, dat stereotype-denken. Maar het zit dieper dan we denken. Waarom vind ik een foto van een weg hier wel interessant en in Nederland totaal niet? Omdat hier gaten in de weg zitten en dat oh zo Afrikaans en avontuurlijk is? Wellicht. En waarom is die waterput hier oh zo authentiek en de kraan thuis niet? En waarom heb ik jullie nog niet verteld dat de bus van Yaounde naar Douala precies op tijd vertrok en dat mijn bagage werd gelabeld waarbij het nummer op het label correspondeerde met het nummer op mijn ticket om zo te voorkomen dat de verkeerde persoon met je tas wegloopt? En waarom vertel ik jullie de dingen die ik wel vertel?

Misschien moet ik het eens omdraaien. Niet bekijken wat er raar en stom is aan de mensen hier door mijn bril maar wat er raar en stom is aan mij door hun bril. Zo verbouw ik niet mijn eigen voedsel dus als ik even geen geld heb, heb ik honger. Ik gooi allemaal dingen weg die eigenlijk heel bruikbaar zijn. Om over de hoeveelheid afval nog maar te zwijgen. Ik koop mijn kleren van een materiaal dat veel te snel slijt. Ik weet niet hoe ik couscous en boullie moet maken, laat staan voor een familie van 15. Ben zo'n poppetje dat ik op een matras moet slapen. Ik ben ook geen echte vrouw want mijn man helpt met de was en koken. Verder heeft mijn gevoelige maag water uit de waterfilter filter nodig. Ik heb nog nooit een kip geslacht, weet ook niet hoe dat moet. Sterker nog, ik durf zo'n beest niet eens vast te houden. Ik ben 29, ongetrouwd en heb geen kinderen. Wat daar mis mee is behoeft geen uitleg. Het feit dat ik broeken draag ook niet.

Er zullen op deze blog vast nog meer verhalen volgen over alles wat we hier benoemenswaardig vinden. Over dingen die anders zijn en niet begrijpen. Die wij anders zouden doen. Dingen die in de categorie vallen: begrijp het wel maar ik snap het niet. Maar met in het achterhoofd dat dat andersom net zo is.