Bezoek

Joost was een weekje weg. Naar een vergadering in Bamenda, zo'n 1000 km en een enkele reis van drie dagen verderop. Nu hebben we aan gebrek aan aandacht geen klagen, maar zo'n week is dan toch een beetje eenzaam. Ik kan toch moeilijk bij de buurman klagen over hoe moeilijk die Dargalianen wel niet zijn. Dus werd er een beroep gedaan op de voorraad films en boeken.

Toch was ik niet alleen. Ik had namelijk bezoek. De eerste avond alleen bestond dat uit een kikker die binnengesprongen kwam. Voor een kleine kikker die het was, is het opstapje bij onze deur een heel obstakel. Maar hij had het overwonnen. Nieuwsgierig keek hij rond. Hij leek niet zo goed te weten wat hij met zijn nieuwe omgeving aan moest. Ik wist op mijn beurt niet wat ik met hem aan moest. Met een poging hem de weg terug naar de deur te wijzen joeg ik hem de slaapkamer in. Hmm. Maar hopen dat het bed wel te hoog is om in te springen.

De kikker leek spoorloos verdwenen. Door welk gat of kier is mij nog steeds een raadsel, maar het is mooi dat het probleem vanzelf opgelost was. Bezoek nummer 2 en in mijn ogen probleem nummer 2 kwam de volgende avond in de vorm van een muis. Ik had de avond ervoor mijn lesje geleerd; niet opstaan, dan rent hij de slaapkamer in. En dat was wel de laatste plek waar ik hem wilde hebben. Gelukkig was de muis net zo blij met mij als ik met hem want 2 minuten later wandelde hij de deur weer uit. Mooi.

Maar niet voor lang. De volgende nacht kwam het neefje van een oude vriend langs. We hadden wat last van een beest dat een kruising is tussen een eekhoorn en een muis. Formaat muis met pluimstaart. Hartstikke grappig beestje. Hij kan over de waslijn in de slaapkamer balanceren en op zijn kop over het plafond lopen. Een heuse circusartiest. Iets minder charmant vond ik de keutels in de ondergoedla en de onderbroeken die wel verdacht snel gaten begonnen te vertonen. De redding voor mijn onderbroeken kwam, dacht ik, met een klop op de deur. Yasmine en Dada die wezen naar de gerafelde elektriciteitsdraad tussen ons huis en dat van meneer. Onze geëlektrocuteerde muis met pluimstaart zat versteend vastgeklemd aan het draadje. Wederom probleem vanzelf opgelost.

Helaas bleek deze knabbel of babbel een neefje te hebben (dit land zit vol met neefjes. Als de een er niet is, valt de ander voor hem in). In de derde eenzame nacht liep ik naar de wc, waar iets zich van het plafond liet vallen, mijn gezicht op een cm op weg naar beneden passeerde en vervolgens achter de kast wegschoot. De vijfde nacht werd er door het neefje druk gesport in de huiskamer.

Als ik ergens chagrijnig van word, is het als ik in mijn slaap gestoord wordt. Blij was ik dus toen Joost weer thuis was. Ik kon weer het vrouwtje uithangen en hem de boel laten opknappen. Het moment waarop Joost kan tonen wat voor man hij is, liet niet lang op zich wachten. Het neefje kwam weer tevoorschijn voor zijn nachtelijk expeditie. Dit keer had hij echter de weg gevonden naar ons bed. We voelden allebei af en toe iets dat voelde als een insect op je huid. Toch maar even licht aan: en daar zat ie, in het net; mijn heilige, veilige bastion tegen de Kameroenese fauna. Okee, een tweederangs eekhoorn die en mijn slaap verstoort, mijn veilige haven binnendringt en mijn buik als trampoline gebruikt. Dat gaat echt te ver. Zelfs voor Joost die mijn problemen met het nachtelijk bezoek maar onzin vond. Ten strijde dus. Maar met wat? Hmm, een boek? Nee. De bezem? Nee. De koekenpan,. Ja de koekenpan. Koekenpan gehaald. *£$%, waar is dat beest nou? Maar weer slapen, met de koekenpan tussen ons in. Even later wou het neefje weer even trampolinespringen. Joost was er klaar voor en trok in zijn Adamskostuum, gewapend met de koekenpan ten strijde. Er werden rake klappen uitgedeeld. Tijdens al deze consternatie onderbrak ik in paniek Joost zijn aanvalsactie: mijn bril, waar is mijn bril?! Uiteraard had ik de schuldige al in gedachte. ‘Op je neus schat...'Het neefje maakte gebruik van deze gelegenheid en koos gewond het hazenpad. Een beduchte tegenstander. In het net hebben we heb niet meer gezien en een week later waren alle gaten in het huis dichtgetimmerd en gesmeerd. We kunnen weer rustig slapen.

Enige raadsel blijft de verzameling keutels in de badkamer die wekelijks op precies dezelfde plek terugkeren. Hopelijk niet nog een neefje.