tralaladargala.reismee.nl

De Marokkanen van Kameroen

De Marokkanen van Kameroen

Nieuws uit Nederland gaat over het nieuwe kabinet en dus ook over het nieuwe immigratiebeleid. De kut-Marrokanen, criminele vreemdelingen en de Oost-Europeanen die onze banen zouden inpikken worden uiteraard uitgebreid besproken. Niks nieuws dus.

Nu is Nederland niet het enige land waar de gastarbeiders een uitgebreid besproken onderwerp zijn. Niet alleen onze rijke buurlanden kennen dit fenomeen. Wat voor ons de Marokkanen en Turken zijn, dat zijn bijvoorbeeld de Moldaviers voor Roemenie. Het kan blijkbaar altijd nog armer dan arm. Zo ook hier.

Het is bijna het einde van het regenseizoen en daarmee is de planttijd begonnen. In de hele regio is geen tractor te bekennen. De vele hectares land rond Dargala worden dan ook met de hand bewerkt. Een hele klus. Maar met zoveel jonge,werkloze mensen is dat geen probleem zo zou je denken. En inderdaad, de akkers waren dichtbevolkt met jongemannen die met sikkels het gras aan het wegmaaien waren om zo het land plantklaar te maken. De hele dag in de weer op het veld, met de hand en in de volle zon. Onder een boom lagen hun bezittingen bijeen en kwamen ze samen om een potje te koken. In de poeltjes die hier en daar ontstaan waren door de regen wemelde het van de blote mannen die het als bad gebruikte. Geen onaangenaam uitzicht, dit nieuwe fenomeen. Aan het einde van de werkdag werd er naar de dorpen teruggeforensd. Uiteraard te voet, met de handploeg over de schouder en een bundeltje kleren in de hand.

Ook al zie ik lang niet altijd het verschil tussen de stammen hier, het was wel duidelijk dat deze heerschappen niet ‘van hier' waren. Nee, vertelde Ibbi, het zijn Tsjadiers. Op weg van de school in Yoldeo naar huis komen we ze in groten getale tegen op de P2(ja we wonen aan een nationale route!). Het leek de A2 wel, zo druk. Zoals altijd zwaai ik vrolijk naar de mensen maar deze mensen leken daar wat minder van gediend. Tsjadiers zijn dan ook geen leuke mensen, zo verklaarde Ibbi. Ze komen hier wel werken maar maken overal een probleem van, ook als er geen probleem is. De staat waarin hun thuisland verkeerde was daar toch wel het levende bewijs van. Nu ken ik Tsjaad ook alleen maar als zandbak vol oorlog en ellende en Tsjadiers van de verhalen over bandieten die zo af en toe de grens oversteken. Maar nu stond ik toch oog in oog met echte Tsjadiers die me wat vervreemd aan zitten te kijken. Nu stel ik me bij alles waar ik geen of alleen een stereotype beeld van heb iets exotisch voor. Ik was enigszins teleurgesteld. Er was niks exotisch aan deze heren. Geen uitgesproken mooi of bijzonder uiterlijk, westerse kleding. De lokale bevolking is een stuk exotischer, al wordt dat op termijn ook gewoon. Toch vond ik ze vreemd en zij vinden waarschijnlijk hetzelfde van mij. De vreemdelingen trokken naar de dorpen toe, om daar op de markt een slaapplaatsje te vinden. De markt was voor enige weken in een soort camping veranderd.

Elk land heeft dus blijkbaar zijn gastarbeiders. Zelfs Kameroen. Zelfs het Extreme Noorden van Kameroen, waar de onder-de-boom-hang-bevolking vrij groot is. Ik vroeg me af of Tsjaad zelf dan ook zijn gastarbeiders had. Wellicht uit Darfur? Wie zal het zeggen. Opmerkelijk waren de overeenkomsten tussen de Nederlandse houding en Ibbi zijn houding richting de gastarbeiders; negatief. Verschil met West-Europa: deze gastarbeiders gaan wel weer naar huis gaan of trekken verder met de regen naar het volgende gebied. Een beetje zoals de Mexicanen in de VS. Ook interessante overeenkomst was de houding van de lokale bevolking. Want net als de West-Europeanen was ook hier de lokale bevolking te beroerd om zelf de handen uit de mouwen te steken. Ibbi's verklaring die hij zelf volkomen logisch en gerechtvaardigd vond: De Peul doen niet aan landbouw.

Het is een principe waar bij de Peul niet aan te tornen valt. Hoe arm je ook bent, hoe weinig je ook te doen hebt, onder hoeveel bomen je ook hangt: een Peul doet niet aan landbouw. En ook al zijn ze niet geschoold en nog zo arm, zo voelt de Peul zich toch een heel baasje. En dat is uiteindelijk waar het hier allemaal om draait.

Reacties

Reacties

Hans te Brake

heb met plezier weer je verhalen gelezen. En inderdaad, sommige eigenschappen van mensen zie je overal weer terug.
Groeten, Hans

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!