Sehou in het nauw

Een hele soepele samenwerking tussen mij (Joost) en burgemeester Séhou Sidiki is er nooit echt geweest. Sehou zag in het begin één belangrijke rol voor me weggelegd; de bevolking ‘uitleggen' dat ze echt hun belasting moeten betalen. En eventueel natuurlijk geld zoeken in het Westen om schooltjes te bouwen en waterputten te slaan. Uiteindelijk ging hij schoorvoetend akkoord met mijn voorstellen voor een ietsje bredere aanpak; de aanmoedigingen van raadsleden en medewerkers van de commune gaven me de moed en energie om door te gaan en te proberen (meer) mensen een rol te laten spelen in het nemen van beslissingen die alle 40.000 bewoners aangaan. De burgemeester zag mij (in plaats van zijn onwil en onkunde) dus al snel als bedreiging.

Vorige zomer werd de tegenwerking iets concreter, met het volgende voorbeeld als illustratie; de gemeente had een computer kado gekregen van een parlementslid. Nadat het apparaat al vier weken in het plastic op het bureau van de burgemeester had gestaan bood ik aan de burgemeester en belangstellende medewerkers een cursus te geven (De afdeling ICT bestond tot dan toe uit 1 typemachine uit de jaren 50 die erg vaak kapot ging). Het enige dat nodig was was een regulateur om het onregelmatige voltage te corrigeren, kosten 9000 Frank (13 euro). De burgemeester zou ervoor zorgen. Na een aantal weken met smoesjes waarin zieke tantes, lekke banden, onbetrouwbare leveranciers en uiteraard het weer een rol speelden was voor mij helder dat de burgemeester echt niet zat te wachten op vooruitgang in de vorm van iets beter geschoolde medewerkers, laat staan dat hij echt wil samenwerken met de raadsleden en/of bevolking.

In de tussentijd ging ik rustig door met mijn werk, waaronder een aantal bijeenkomsten met raadsleden in dorpjes om de bevolking te vragen wat ze van de gemeente vinden en wat problemen in hun omgeving zijn. Hartstikke mooi. In oktober was er een grote zelfevaluatie door raadsleden en personeel, en werden de onderwerpen bepaald die het meest dringend moesten worden aangepakt (onder andere de financiële huishouding en het delen van informatie). De eerste keer dat mensen iets te zeggen hadden over het reilen en zeilen van hun commune, heel wat ogen werden geopend. Sehou was niet de meest enthousiaste in de zaal.....

Toen kwam 17 november 2010, begrotingsvergadering 2011. Meest interessante punt in de, uiteraard door één persoon geformuleerde, begroting was de aanschaf van een personenwagen à 34.000 euro, op een totale begroting van 90.000 euro. Ik moedigde de raadsleden aan een goede begroting te maken; dit is het moment waarop prioriteiten worden bepaald en het moment waarop zij iets voor hun dorp, voor hun mensen, kunnen doen. Misschien is de aanschaf van een auto wel een heel goed idee en een goede besteding van het geld, maar misschien kan de oude Pajero wel voor een paar duizend euro worden opgeknapt en kan met het overige geld heel veel ander werk worden gedaan.

Zowaar werd het voorstel verdedigd door een raadslid; een basale vorm van discussie, primeur! Ik benadrukte dat het niet zo was dat ik de auto een slecht idee vond maar dat ik iedereen wilde aanmoedigen zijn plicht te vervullen en een goede beslissing te nemen.

Uiteraard werd de begroting ongewijzigd aangenomen.

In de weken na de vergadering was de burgemeester nog minder enthousiast, en toen ik hem vroeg of er een probleem was zei hij ‘'Jij bent hier niet om de gemeente te helpen, je wil alleen maar een stok in mijn wiel steken'', en de week erna klopte hij bij het VSO-kantoor aan om te melden dat ze maar een andere persoon moesten sturen. VSO heeft aangegeven dat dat zo niet werkt en dat ik mijn werk heb gedaan door raadsleden aan te moedigen na te denken en te discussiëren. VSO heeft de samenwerking formeel geschorst.

Inmiddels zijn alle raadsleden op de hoogte van wat er is gebeurd; een aantal partijgenoten heeft afstand genomen van de burgemeester en men realiseert zich welke invloed de keuze van een zwakke leider heeft op de ontwikkeling van hun gebied. En dat is al een hele grote verandering; iemand die wordt afgerekend op zijn prestaties. Een noviteit in Dargala een belangrijk stapje op weg naar iets meer democratie.

Zo heeft een jaar praten met heel veel mensen toch een positief effect, ondanks dat de samenwerking stopt. Eigenlijk is het wel goed dat het tot een breuk komt; raadsleden, personeel en ook bevolking zien dat de commune er zélfs niet in slaagt te werken met iemand die hier alleen maar is gekomen om het leven van de bevolking een beetje leuker te maken. En men ziet de consequentie; slecht bestuur resulteert in het afserveren van Dargala. En iedereen weet waarom!

(Ondertussen ben ik aan de slag bij de commune de Maga, 70 kilometer van Dargala, met een gemeentebestuur dat echt wil; ik vervang onze Ierse collega Tom, die na tweeënhalf jaar is vertrokken. Tegelijkertijd ondersteun ik een club jongeren in Dargala die zich willen organiseren om de lokale politiek te stimuleren beter werk af te leveren. Dus vervelen doe ik me niet...)