Lieve lezers,

Met het Tahrir plein nog vers op het netvlies of zelfs nog op de beeldbuis leek de vorige blogpost over ‘schijn bedriegt' misschien wat bedreigend. Misschien wat minder geschokt door het hele gebeuren in de zandbak boven ons door het ontbreken van deze beelden op onze niet bestaande beeldbuis, staan ze ook niet zo op ons netvlies gedrukt. Verder is de ontbossing hier nog niet voltooid (wordt wel hard aan gewerkt, maar dat ter zijde), wat betekent dat de bevolking nog steeds genoeg bomen heeft om onder te hangen (ja ik weet het, flauwe en stereotype opmerking, maar helaas wel waar) en Dargala nog altijd zijn rustige zelf is.

Wat is het recept voor revolutie? Wanneer is deze voorgekookt? Niemand weet het. Ja, er is hier onderdrukking, net als in de zandbak. Het is lastig te beoordelen of de ene onderdrukking net zo sterk was als de ander. Landen als Libie en Tunesie hebben een goed opgeleide, jonge bevolking. Er zijn ook veel jonge Kameroenezen, maar niet veel jonge, hog opgeleide Kameroenezen. Dat maakt het recept al weer net even anders. Onderdrukking is er in vele vormen, ook niet gewelddadige. In Kameroen bestaat deze uit corruptie, een staat die net genoeg doet om de bevolking tevreden te houden en een onderwijssysteem dat er op is gericht niet-zelfdenkende en niet-vragendstellende burgers te creëren. Daarin zijn ze heel succesvol.

Iedereen heeft in Dargala een eigen stukje land en dus te eten, staatsinkomen of geen staatsinkomen. Docenten en ambtenaren, allemaal staan ze tijdens of na werktijd op hun veldje tijdens plant-en oogsttijd en iedereen accepteert dat ze tijdens kantooruren andere prioriteiten hebben dan kantoor. Mensen zijn gewend zichzelf in leven te houden en slagen daar aardig in. Problemen in de vorm van het niet hebben van de juiste papieren voor het een of ander kun je afkopen omdat het systeem corrupt is en verder worden de autoriteiten vooral genegeerd, iets wat zowel de burgers als de autoriteiten zelf niet erg lijken te vinden. Minder regels en gedoe voor de een, minder werk en minder contrôle en dus meer geld om weg te sluizen voor de ander. Het systeem van de onderdrukking werkt dus niet alleen voor de onderdrukkers zelf. En voor de twijfelaars is er altijd de uitleg: Inshallah of c'est comme ca. En aan het aantal keren per dag dat ik deze opmerkingen te horen krijg, lijkt het erop alsof deze uitleg voor zoete koek voorlopig nog geslikt wordt.

Maar Paulus Biya zet niet al zijn knikkers in op deze zoete koek. Zijn grootste verdienste (naast het vullen van wat zakken) van de afgelopen 30 jaar is dat hij het land niet een oorlog in heeft gestuurd. En als je naar onze vriendelijke buren kijkt is dat een hele prestatie, zo vinden ook zijn landgenoten. Maar Paulus heeft vast wel een beeldbuis en heeft vast ook de problemen van zijn collega dictators, eh pardon presidenten, gezien. En hij heeft de belangrijkste ingredienten achterhaalt: jong en opgeleid, dat betekent stront aan de knikker. Biya is al oud, maar nog niet seniel. Hij heeft 25.000 banen beloofd aan jonge, goed opgeleide mensen. Het resultaat: naar verluid hebben alleen al in Maroua zich 28.000 jongeren aangemeld. Onze naaister heeft 3 weken in de rij gestaan bij de prefect voor de juiste stempels om haar dossier voor de sollicitatie op orde te krijgen. Die 28.000 jongeren hadden dus geen tijd om amok te maken en zullen zich voorlopig wel koest houden in afwachting van het resultaat. En als Kameroen zijn tradities in ere houdt kan dat nog wel even duren. Tweede voordeel is dat al die benodigde stempels de staatskas met miljoenen franken sponsert, die weer gebruikt kunnen worden voor de campagne voor de komende verkiezingen.

Verder is de media stil over de protesten die er wel geweest zijn. Joost vond er een bericht over op een speciale website na veel zoeken. De communicatie als motor van de revolutiegolf lijkt hier dus nog niet te werken. Het nieuwtje bestaat niet, het vuur wordt niet aangewakkerd.

Onvrede is er. Maar of men voor het alternatief wil kiezen, daar is twijfel over. Het lijkt erop alsof nog niet alle ingrediënten verzameld zijn. Wellicht zou Kameroen als land een betere kans hebben als de boel flink wordt opgeschud maar individueel kiest men toch als eerste voor zichzelf en zijn familie. Als er iets zal gebeuren zal Douala het epicentrum zijn en dat is hier 3 dagreizen vandaan.

Dus moet nie wurrie niet lieve mensen. Kom rech met ons.