Frank

Met de kippen is het niks geworden. Nel, Frida, Coby en Hilda, lang hebben we niet van ze mogen genieten. Succesvolle kippenboeren zullen we hier dus niet worden. Daarna was het stil in het dierenrijk, op de onwelkome muis/eekhoorn, huisspin of hagedis na. Oh ja, er komt ook af en toe een schaap van de buren binnenwandelen om te kijken of er nog wat valt te halen, maar dat is het verder wel.

Een paar weken geleden heeft Joost met wat vrienden besloten om eens de man uit te gaan hangen. Dat betekent bier en vlees. En je vlees bij de barbequemeneer op de hoek halen is natuurlijk niet mannelijk genoeg. Nu wil het dat levend vlees in Dargala goedkoper is dan in de stad. Het actieplan was snel gemaakt.

Zo kwam het dat we ons afgelopen dinsdag op de geiten-schapenmarkt bevonden in het kader van onze zoektocht naar een geit. De geitenmarkt bestaat uit een hoop mannetjes die of niks of een paar schapen aan een touwtje bij zich hebben en allemaal in kleine groepjes bij elkaar staan. Ze lopen wat rond, kijken wat rond, maken hier en daar een kletspraatje, zwaaien naar een bekende. Als je de hitte, de boubou's en de geiten wegdenkt zou je denken dat je in de kroeg staat. Al speurend keek ik in het rond. Niet op zoek naar de perfecte geit, maar naar oncle Yaya. Hij weet namelijk wel wat de perfecte geit voor de perfecte prijs is, in tegenstelling tot onszelf.

Geen oom Yaya maar wel de president van jeugdclub die wel even de geitexpert wilde uithangen. We liepen wat onbeduidende rondjes, knepen in wat konten en keken zo professioneel mogelijk. Voor het kippen-kopen hadden we een test meegekregen: roze kond zonder uitslag, mooie rode kam en als je in zijn vleugel knijpt gaat ie tokkelen. De geitentest is nog geen onderdeel van ons repetoire, dus gingen we af op het oordeel van onze vriend de president.

10 minuten later liepen we naar het huis van Ibrahim, met een geit aan de lijn. Al wandelend was hij gezellig aan het mekkeren, vast nieuwsgierig naar zijn nieuwe onderkomen. Dat was de tuin van Ibrahim, die net een boom gesnoeid had en zelf geen geit heeft om het loof op te eten. We bekeken samen de geit eens goed. Ibrahim was tevreden over onze aankoop. Joost stelde voor om hem Gaston te noemen maar Ibbi vond dat dit echt een Franck was. Dus zou de geit als Frank door het leven zou gaan.

Dat leven duurde niet zo lang. 4 vrolijke dagen bracht Frank door bij Ibbi. Toen was het tijd voor zijn een laatste reis. Kleine brommer, 2 personen, 2 tassen en een geit, gaat dat? Ja, dat gaat. Kameroenees recept is dat de passagier de geit op schoot neemt. Dat leek Ibbi niet zo'n goed idee. Dus ging Frank vandaag in een kartonnen doos, bovenop de tas. Zijn broertje zei dat hij Franck wel zou missen. Frank vond de hobbels in de weg niet zo'n succes en dat liet hij blijken ook. Regelmatig zag ik in mijn ooghoeken een scherpe blik. Wat zou die betekenen: zeg hallo, waar gaan we heen? Of, waarom ga je zelf niet in die doos zitten? Halverwege had hij de touwtjes om zijn benen losgekregen en voelde ik zo af en toe wat hoefjes in mijn rug. Ja, slim beestje, die Frank.

Tegen de tijd dat we in de stad waren keek hij geïnteresseerd om zich heen. In de tuin van Tom mocht hij nog even met de eendjes spelen. Daarna mocht hij aan een touwtje mee met Joost voor een wandeling door de stad op weg naar Steffen, waar de mannen die mannelijk wilden doen zich hadden verzameld. Daar begon de laatste reis naar de geitenhemel. Rust zacht Frank.