Okee, dat verhaal over uientelers uit Baflo die hier langs zijn geweest was er een uit de categorie ‘broodje aap'. Maar de uientuin bestaat echt, en deze week was het zover; uien rooien!

In ruil voor een klein startkredietje mocht ik de helft van Sali's tuin exploiteren; door het startkrediet kon Sali de werkloze motorpomp opknappen en zaad kopen, en de afgelopen drie maanden heeft hij trouw drie keer per week de tuin van water voorzien. De pomp met benzinemotor zorgde ervoor dat de tuin, erg mooi gelegen op de oever van de rivier de Boula,van 3000 vierkante meter een groene oase in een steeds droger wordende omgeving was. Niet te geloven dat uit een gat van 8 meter diep en 10 cm doorsnee de hele dag een constante stroom water kan komen! Ook een genot voor de vogels trouwens; aan het eind van de middag kwamen honderden duiven een bad nemen in de kanaaltjes die het water naar de uien leidden.

Afgelopen week was het dus zover; uien rooien! De grond is te hard om met een schep te werken, dus was het handploegje de enige optie. Een voor een de uien uit de grond hakken zonder ze te beschadigen bleek geen kinderspel, over één omdijkt vierkantje van anderhalve vierkante meter (ong. 25 uien) deed ik zo twintig minuten. Aangezien mijn deel van de tuin meer dan 200 van die ‘'carreaux'' telde en na een uur de eerste blaren zich pijnlijk aandienden werd de inhuur van wat extra handen niet alleen economisch zinvol (voor de werkers) maar ook hard nodig, temeer daar Marjolein en ik ook nog een baan hebben en de eerste regenbuien in de lucht hingen.

En zo ging het donderdagmorgen echt los; Marjolein, ik en Sali en vijf paar sterke handen uit Ouro Zangui (zie kaartje!)wisten 11 zakken uien uit de grond te halen. Een andere meneer uit Ouro Zangui, Sanda, nam het transport voor zijn rekening; twee sterke ossen en een ietwat gammele kar bleken voldoende om de 1000 kilo uien in Dargala te krijgen (zie foto). De volgende dag bleek ook 17 zakken niet te gek.

En dan de vraag; wat te doen met twee ton uien? Aangezien het oogsttijd is en de meeste telers de boel meteen verkopen brengt een grote zak nu maar 13000 frank op (20 euro). Omdat de prijs binnen een paar weken makkelijk kan verdubbelen leek opslag een verstandige optie. Een overbuurman vond het wel een mooi verhaal en bood een kamer te huur aan.

Heel wat zweetdruppels later ligt een halve meter dikke laag uien rustig te wachten op een prijsstijging. Sali heeft een hut op zijn terrein opgeknapt om zijn uien op te slaan, een laag zand aangebracht en zelfs met een stellage een tweede laag opslag gemaakt zodat de uien nog langer keihard blijven. Aan het eind van het regenseizoen kan de prijs van een zak uien boven de 100.000 frank stijgen. Als hij dan nog tien zakken heeft liggen,........

Het halve dorp heeft het inmiddels over de uienhandel. Maar eens wat mensen aanmoedigen er ook mee aan de slag te gaan. Er kan veel, hier........