Hallo allemaal, bij deze weer een paar nieuweverhalen: zie ook beesten, polygamie, vervoer, zondag bloemdag en de oude verhalenles enfants en een vloek of een zegen? Hier gaat alles zijn gangetje, op Kameroenees tempo, dat wel. Geniet van de kou, dan puffen wij hier verder.

Liefs,

Joost en Marjolein

Nieuwe familieleden.

‘En als we dan in Afrika kopen, kunnen we kippen nemen. En een geit. En misschien wel een ezel. Ja, dan gaan we op de ezel naar de stad!' De ezel en de geit zijn er nog niet, maar de kippen hebben inmiddels hun intrede gedaan in huize Hamadou. En wel vandaag. Het ‘kippenverhaal' begon al snel na aankomst. Slechts een winkel verkoopt verse eieren in de zin van niet gekookte eieren. Helaas zitten er regelmatige rotte eieren tussen. Nu geldt hier de regel ‘garantie tot de deur' dus dat is dikke pech voor ons. De verkoopjongen is echter niet zo slim, want door deze actie komen we niet meer bij hem terug, na een zak meel vol wormpjes al helemaal niet meer. Dikke pech voor hem dus. De enige manier om aan verse eieren te kopen is dus om ze zelf te produceren. Zagen we eerst de kippen vooral als leuk, het werd nu noodzaak.

Het verhaal ging vorige week verder toen ik een bouwsel in de tuin ontdekte waarvan ik de functie nog niet kende. Het was het kippenhok. Ik heb de kippen van de buren er nog nooit in zien zitten, die hobbelen altijd overal en nergens rond. De kippenstront in het lemen huisje bewees echter het tegendeel. Vervolgens lied Abdu me zien waar ‘zijn' kip haar nestje had. Dat was weer in een ander kamertje, naast zijn slaapkamer, wat bij ons onder de categorie schuur zou vallen. Van wat rondslingerende troep had de kip een nestje gemaakt en er lagen 4 mooie eieren te pronken. Ik liet vallen dat we misschien ook wel een kip wilde kopen. We hadden er al over nagedacht waar onze kippen dan konden lopen, want ze moesten natuurlijk wel apart blijven van de kippen van de buren. Een westerse gedachten in de trant van ‘dit is van mij' zoals je kinderen wel eens hoort roepen (en volwassenen hoort denken), zo bleek later. Al snel had moeder de vrouw van het idee gehoord en wilde weten waarom we kippen wilden. Om de eieren. Nou dat was een goed idee. Eieren zitten bordevol vitaminen en eieren van eigen produktie smaken te minste ergens naar. Ze deed het klinken alsof de eieren op de markt afkomstig zijn van legbatterijen en ze bewust koos voor scharreleieren, al vraag ik me af of de bio-industrie hier al doorgedrongen is. Maar, die kippen, dat was dus een goed idee. Later kwam ze vertellen dat de kippen op het erf van de twee zonen waren, en dat onze kippen vast wel bij hun kippen mochten wonen. Mi casa es su casa, n'est pas?

Gisteren Osmanu er maar eens bijgeroepen voor de laatste vraagtekens. Osmanu komt elke avond vragen of hij het buitenlicht voor ons aan kan doen en elke avond zeggen we ja. Sinds kort kan hij de vraag ook in het Engels stellen. Nou ja, vraag: light? In ieder geval een mooie gelegenheid om de jongen binnen uit te nodigen voor een nader gesprek. Mochten onze kippen echt bij die van hun wonen? Dat vond deze goedzak natuurlijk geen probleem. En wat eten ze dan? Dat vinden ze zelf. Op de achtergrond stond pa blijkbaar mee te luisteren want op de vraag hoe we onze eieren dan van die van hun konden onderscheiden hoorden we zijn lach buiten daveren. Blijkbaar weer zo'n blanke vraag. Het antwoord, ze maken allemaal ergens anders hun nestje. Een kip is een ei per dag. Das een mooie opbrengst dachten we. Om dit te demonstreren bracht Abdu hun opbrengst van de dag, twee mooie eieren, zomaar cadeau.

Ok, we hadden nu op al onze vragen antwoord, we waren er klaar voor. De jongens wilden wel mee kippen kopen morgen op de markt. Marktdag, kippenkoopdag. Vandaag was de dag. We hadden al twee namen verzonnen: Nel en Hilda. Nu nog 2 kippen zoeken die bij deze twee namen pasten. De jongens bleken het druk te hebben met een haan die moeders gekocht had, maar die misschien toch ziek was en ze moesten verhaal halen bij de verkoper. We kregen iemand anders mee om ons te begeleiden naar de markt. De verkoper waar we terecht kwamen had veel jonge kipjes liggen, wat hanen en 4 wat oudere kippen. Ze lagen al bosjes uien aan elkaar geknoopt op de grond hun lot af te wachten. Af en toe werden ze weer in het gareel gelegd, zoals de verkopers hier een tomaten in piramides van 4 leggen. We bekeken met al onze quasi deskundigheid de beesten. Mijn deskundigheid bestond vooral uit of ik ze mooi vond en of ze lief uit hun ogen keken. Joost tilde de veren op en bekeek het achterste (dat hadden we vanochtend geleerd, de haan was waarschijnlijk ziek omdat zijn achterste er niet fraai uitzag)en dacht dat het wel goed zat. Onze begeleider dacht dat ook. Joost kreeg de kippen in zijn handen geduwd. Op de kop, met de potjes aan elkaar kun je ze zo aan je vinger hangen. Ik was weer even blij met mijn vrouw zijn, ik kreeg geen kip in mijn handen gedouwd.

Tijdens de koop was er weer wat bekijks. Dat hadden we onze eerste dag op de markt ook, maar blanken die tomaten kopen zijn een paar weken later toch wat minder interessant. Blanken die kippen kopen doen het echter beter, publiekstrekker technisch gezien. Nou, met de kippen naar huis dan maar. De jongens zijn er niet. Hmm, wat moesten we nu met die beesten? Ze moeten een dag ergens vastzitten zodat ze daarna weten waar ze wonen. Net als met je kat als je verhuisd. Maar waar moeten we ze dan neerzetten? Mevrouw nummer 1 weet raad en gooit ze (en dan gooien mag je letterlijk nemen) in het broedhok van Abdu zijn kip die vandaag buiten speelt. Abdu komt ons even later feliciteren met onze aankoop. We hebben goede kippen gekocht, hij is trots op ons. Hij geeft ze water en gierst voor de eerste dag, morgen mogen we de touwtjes om zijn benen (van de kip) doorknippen en kunnen ze ook buitenspelen. De ene kip, de donkere Hilda, zal over drie dagen haar eerste ei leggen en hij verwacht de eerste worp van Nel over ongeveer een week. Nel is Nel omdat volgens Joost een typische Nel blond is en een Hilda niet. Daar is geen speld tussen te krijgen en dus is Nel Nel en Hilda Hilda. Maar goed dat we een blonde en een brunette hebben gekocht, anders hadden we nu een probleem gehad. Eind goed al goed. Nu maar wachten op de eitjes.