Hangen of hangen?

Volgens de boekjes is de nationale sport van Kameroen voetbal. De Ontembare Leeuwen van Kameroen zijn ontzettend populair en in heel Afrika vermaard. Laten de echte leeuwen in Waza zich niet zien, de afgelopen weken mochten we de Kameroense Leeuwen met regelmaat op het scherm bewonderen tijdens de Afrika Cup. Erg indrukwekkend waren ze deze ronde niet, maar dat is een ander verhaal.

Op straat vindt het voorbeeld van de leeuwen veel navolging. Overal en nergens voetballen jongetjes. Gebrek aan gras of voetbalschoenen houdt ze niet tegen. Ballen heb je in vele vormen: een kalebas, een stuk schuimrubber of toch gewoon een exemplaar uit de boutique. Jongetjes zijn er altijd druk mee in de weer. Maar ook meisjes zitten niet stil. Als ze mama niet aan het helpen zijn met het een of ander, zijn ze aan het rennen of elastieken. Altijd actief die kinders hier. Van hangjeugd hier dus geen last.

Hangen, dat is namelijk de nationale sport onder de werkzame bevolking. Je hangt in je winkel, op je brommer voor je winkel, op een kleedje met je tomaten op de markt. Voor het stadhuis, als wachter voor het huis van de lamido, als wijze oude man voor de moskee, in je callbox, voor je kantoor met je radio. Hangen kan overal in elke gedaante. Het valt onder werk en onder vrijetijdsbesteding, al is het verschil me niet altijd helemaal duidelijk. Misschien moet het ook wel gecombineerd worden, want men ‘werkt' hier elke dag, behalve de ambtenaren natuurlijk. Dat die om 4 uur stoppen met werken en uiteraard alleen van maandag t/m vrijdag is universeel. Gelukkig kennen ze hier niet zoiets als een deadline want er is altijd morgen.

Omdat het werk langzaam op gang komt zijn wij ook gedwongen ons te bekwamen in het hangen. Maar we kunnen het nog niet zo goed. Een paar weken is best aardig, dat is net zoiets als op de camping in Frankrijk hangen. Maar vakantie is leuk omdat het vakantie is en er een begin en een eind aan zit. Nee, dan het echte hangen, daar hebben we geen kaas van gegeten. Misschien moet dat met de paplepel ingegoten worden. Misschien zit het hem in het verschil tussen die kaas en de boullie. En ons gebrek aan talent begint ons enigzins te irriteren. Ons hangen valt trouwens niet eens onder het echte hangen want we hangen altijd met een boek of een computer. Dat is zoiets als valsspelen.

Al denk ik dat de locale heren (hangen is hier een echte mannensport, het huishouden is een echte vrouwensport en dat is met 10 kinderen en geen huishoudelijke apparaten echte topsport kan ik je vertellen) het hangen niet erg vinden, er lijkt ook weinig keuze. De man van de burgelijke stand kan er ook niks aan doen dat er maar 3 klanten per dag komen, de winkelier heeft het met een weinig draagkrachtige bevolking en veel concurrentie ook niet razend druk, en omdat de lamido weinig vijanden lijkt te hebben heeft zijn wachter ook een gedwongen hangend bestaan. Dus hang je. En dan kun je er maar beter van genieten.