De droge tijd is op zijn hoogtepunt; de middagtemperatuur stijgt tot 45 graden en ‘s nachts wordt het amper kouder dan 32 graden. Peentjes zweten dus. Geen wonder dat er heel wat litertjes drinkwater doorheen gaan. Dat water zien te krijgen is in deze woestijnachtige regionen geen vanzelfsprekendheid is zal niemand verrassen; en áls er al een watervoorziening is deze niet altijd bruikbaar.

Hier ‘thuis' stond de put sinds twee weken droog; ‘s avonds liep ik met de buurkinderen een paar keer heen en weer naar het ziekenhuis (500 meter) om een paar emmers te vullen. Meneer Hamadou besloot een man uit het dorp te ontbieden die, na een paar sigaretten en koppen koffie voor de moed, een meter of 10 in de put in de tuin afdaalde om met een pikhouweel en emmer de put twee meter dieper te maken. Geen centje pijn en we hebben weer water bij de vleet.

Een ander probleem is de door de overheid aangelegde pompen. Eens in de zoveel tijd krijgen communes een budgetje om een paar pompen te laten slaan; er wordt een boorgat van ongeveer twintig meter diep geslagen en daarin wordt een pomp gehangen, met een pomppedaal op het maaiveld. Hartstikke mooi spul en prima water, maar na 5, 10 of 15 jaar moet er misschien wel eens een onderdeel worden vervangen, en laat er voor onderhoud nou nóóóóit geld beschikbaar zijn!

Afgelopen week ging ik met mijn kompaan Sali naar het dorp Baliki, waar 3 pompen staan, waarvan slechts één exemplaar het doet. De centrale pomp, bij moskee en chefferie, was al twee jaar kaduuk. Sali had het probleem al gevonden; het pompmechaniek had een gescheurde slang; kostenpost van omgerekend 150 euro. Aangezien de commune platzak is had de chef met zijn dorpsgenoten het benodigde bedrag bij elkaar geschraapt en het onderdeel op de kop getikt. Sali twee uurtjes sleutelen en een paar honderd mensen hoeven geen smerig water meer uit ondiepe putten in de rivierbedding te drinken. En dat voor 150 euro. Sali kent een paar putten die letterlijk met een paar tientjes gefixt kunnen worden, maar het is blijkbaar niet belangrijk genoeg voor de piefjes. Is ook zo; de vrouwen en kinderen halen het water, en laten die nou helemaal niks te vertellen hebben.

De situatie wordt nog veel bezopener als je bedenkt dat ook nu nog budgetten worden uitgedeeld om nieuwe pompen te bouwen; het gebeurt echt dat op plekken waar een kapotte pomp staat op 50 meter afstand een nieuw gat geboord wordt. Waar voor hooguit met een paar honderd euro een pomp voor 20 jaar in orde gemaakt kan worden wordt voor 15.000 euro een nieuw gat geslagen. Niet te geloven. Hoe kan dat?

Daar komen Cor Rupsie en zijn maten de hoek om! Als er budgetten voor nieuwe pompen worden uitgedeeld kunnen aannemers zich melden om de werkzaamheden uit te voeren. Om de burgemeester, de (onder)prefect en de chef van de overheidsintantie die de budgetten verstrekt zover te krijgen hém de opdracht te gunnen zegt de aannemer de piefen allemaal een fraaie envelop toe, in verschillende dikten. Om er niet bij in te schieten moet de aannemer natuurlijk zijn offerte verhogen met de inhoud van de enveloppen. Zo kost een pomp die voor 9000 euro aangelegd kan worden al gauw een paar duizend euro meer (eigen schatting, bewijs komt nog wel). Op deze manier is het voor de lokale bestuurders en baasjes van de ministeries veel interessanter om nieuwe werken te realiseren dan op een effectieven manier hun burgers van de allereerste levensbehoefte te voorzien. Niet te geloven.

'Zo Van Rheen, en wat gaan we daaraan doen?' hoor ik u terecht vragen. Nou dat zal ik u vertellen; binnenkort komt er voor Dargala een investeringsbudget vrij van liefst 180.000 euro, uit een overheidsprogramma mede gefinancierd door de Wereldbank. Van dit geld kunnen onder meer nieuwe pompen worden aangelegd, ‘maar onderhoud kan hiervan niet worden gefinancierd' aldus de burgemeester. Na heel overtuigend mijn verontwaardiging te hebben laten zien en hem vragen te stellen waar hij echt geen kant op kon heeft hij me toegezegd mij binnenkort mee te nemen naar het kantoor van het Programme Nationale de Développement Participatif, zodat ik (onwetendheid veinzend) mijn vragen bij de baasjes zelf kan stellen. Benieuwd wat ze te zeggen hebben.

Wordt vervolgd.........