Coby ook weg

De kou is uit de lucht (dat is wel het understatement van het jaar) en dus de kippenziekte ook. Zoals eerder vermeld laat de eierverkoop in Dargala te wensen over en was het dus tijd om weer nieuwe kippen te kopen. Dus op dinsdag Ousmanou uit de Dargala-bioscoop geplukt om op zoek te gaan naar een nieuwe kip.

Eerst naar de commune, want mams wist vast wel iemand die er nog meer verstand van had en goed kon afdingen. Dat ging helaas niet lukken, maar dan, met wat tips op zak zelf maar naar de markt. De tips: de kam moet helemaal roze zijn, de kont ook, als je in de vleugel knijpt gaat ie tokken en als je hem in de lucht gooit komt ie al fladderend op zijn pootjes terug. We zijn dus al een beetje geschoold voor de kippentest. De kippen bleken in de ochtend echter goedkoper dan in de middag, dus we waren wat laat. We konden nog een verkoper vinden die net zijn kippen aan zijn fietsstuur aan het rijgen was, die nog wel even zijn kippen wilden showen. Mooie beestjes, maar de koper had een blank hoofd. De omstanders die ons inmiddels omringden vermaakte zich met het feit dat de blankie in het Fulfulde aan het afdingen was en daarna ook nog eens bij de starre verkoper onverrichte zaken wegliep naar huis. Dat was jammer.

De volgende dag was het echter marktdag in Ouro Zangui, het dorp van 1 van mijn scholen waar ik toch langs moest. En daar woont ook Sali, de kompaan van Joost, die mooi als adviseur kon dienen. Veel keus was er niet, maar we gingen toch met twee kippen aan het brommerstuur naar huis. Onderweg hielden ze nieuwsgierig hun koppie omhoog, protesteerden af en toe bij een hobbel en keken met hun kraaloogjes in het rond. Ze leken erg levendig en liepen al snel vrolijk in de tuin met de kippetjes van de buren te spelen. Deze ronde weer een blondje en een brunette: Frida en Coby, waarbij het een vanzelfsprekendheid is dat Frida het blondje is.

Maar zoals bij meer dingen hier: schijn bedriegt. Frida was weliswaar nog steeds blond, de donkere Coby zag ook donker voor haar ogen. De jongens kwamen melden dat ze als een zombie door de tuin zwalkte en het niet zo goed met haar ging. Mogelijk dat de verkoper d'r wat pillen heeft gegeven zodat ze er op marktdag heel kek uitzag. Typisch Kameroen, garantie tot de deur. Voor de helft van de aankoopprijs is ze verkocht aan de barbequeman. En dat was dan Coby. We hebben maar kort van haar mogen genieten. Ze kan nu Nel en Hilda gezelschap houden.

Frida daarentegen doet het erg goed. Op de markt was het een wat vaal kipje, niet echt moeders mooiste. Maar in ons midden bloeit ze op, lijkt ze groter, glimmen haar veren en legt ze de lekkerste eitjes voor ons. Dat kunnen we echter niet op ons conto schrijven. Frida heeft namelijk een vlam. Op ons erf is geen haan, dus zag een haan die 500m verderop woont zijn kans schoon. Elke ochtend na het kukelen bij zonsopkomst stapt ie stevig door het dorp om zijn moppie op te zoeken. Daar lopen ze wat achter elkaar aan en maken elkaar het hof, waarna er nog meer gekakel volgt. Dit alles werd ons in geuren en kleuren door Abdu en Ousmanou verteld. De volgende ochtend was het weer zover en Ousmanou vond dat we het maar eens met onze eigen ogen moesten bekijken. Dat het dan 6.15 is maakt blijkbaar niet uit. Joost heeft de prachtige haan bekeken, ik de binnenkant van mijn ogen.

De ochtendbezoekjes was echter blijkbaar niet genoeg voor deze lovebirdjes. De liefde leek gegroeid en er werden plannen voor de toekomst gesmeed. Die plannen kwamen helaas niet helemaal overeen met onze plannen. Dat de haan hierkwam voor zijn pleziertjes, dat vonden we prima. Wellicht zou het het eierleg gedrag ten positieve beïnvloeden en konden we, zonder zelf een haan te moeten kopen, ook wat kuikens laten komen. Maar daar dachten Frida en haar lover dus anders over. Als 2 opstandige tieners die van hun ouders niet met elkaar mochten omgaan zijn ze er van door gegaan. De wijde wereld in. Want all you need is love, toch? Al 4 dagen is ze weg, de haan is ook niet meer op het erf gesignaleerd. Het lijkt er steeds meer op dat ze niet van plan zijn terug te komen. Een speurtocht van de jongens (die wisten waar de haan woonde) heeft niks opgeleverd. De Frida-eivoorraad is op. Als kippenboer doen we het dus niet zo goed. We hopen maar dat ze nog lang en gelukkig leven.